οξυκυτταρίνη

η

συνοπτική ονομασία οργανικών ουσιών που προκύπτουν κατά την επίδραση τών οξειδωτικών μέσων, όπως, λ.χ., τού νιτρικού οξέος, τού υπερμαγγανικού καλίου, τού υπεροξειδίου τού υδρογόνου κ.ά., στην κυτταρίνη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. oxycellulose (< oξ(v)-* + cellulose «κυτταρίνη»].